Biografie

Eric Vloeimans (1963) is een improviserend trompettist en componist die de term ‘jazz’ voor zijn muziek te beperkend vindt. Zijn werk wordt gekenmerkt door een melodische en lyrische kracht, en een karakteristiek, individueel geluid dat in de meer ingetogen stukken fluwelig of fluisterend wordt genoemd. Zijn motto is: ‘Ik maak muziek voor miljoenen, maar die heb ik nog niet allemaal bereikt’. Hij geeft daarbij echter nooit toe aan de smaak van het grote publiek, en blijft altijd zichzelf.
Vloeimans studeerde aan het Rotterdams Conservatorium; aanvankelijk klassiek trompet, later op de jazzopleiding. In de Verenigde Staten volgde hij lessen bij Donald Byrd en maakte hij deel uit van de bigbands van Frank Foster en Mercer Ellington.


Begin jaren ’90 wordt Vloeimans gerekend tot een generatie jonge musici die bebop combineert met invloeden uit de rock en de typisch Nederlandse vrije improvisatie, maar al gauw ontwikkelt hij zijn eigen onmiskenbare geluid en stijl. Hij leidt vanaf het begin een eigen kwartet en maakt hiermee zijn plaatdebuut in 1991 (No Realistics). In 2006 wordt deze groep opgevolgd door het kamerjazztrio Fugimundi (met pianist Harmen Fraanje en gitarist Anton Goudsmit).
Vanaf 2007 is de trompettist zeer actief met zijn elektrische band Gatecrash, waarin funk- en rockelementen doorklinken (met Jeroen van Vliet op keyboards, Gulli Gudmundsson op basgitaar en Jasper van Hulten op drums). Het wordt vaak Vloeimans’ persoonlijke versie van ‘electric Miles’ genoemd. Daarnaast blijft hij andere projecten ontplooien, zoals de groep Oliver’s Cinema, met accordeonist Tuur Florizoone en cellist Jörg Brinkmann, waarmee hij ‘soundtracks voor imaginaire films’ maakt. Hij treedt ook regelmatig in duoverband op met de Duitse pianist Florian Weber, met wie hij in 2011 de cd Live at the Concertgebouw uitbracht.


In de loop der jaren is Eric Vloeimans diverse eenmalige partnerschappen aangegaan met gelijkgestemde muzikanten in binnen- en buitenland. Het album Bitches and Fairy Tales met pianist John Taylor, bassist Marc Johnson en drummer Joey Baron bezorgde hem in 1998 zijn eerste Edison. Zijn uitgebreide muzikale cv lijkt wel een Who’s Who van de eigentijdse jazz, met grootheden als gitarist Nguyên Lê, basgitarist Jimmy Haslip, drummer Peter Erskine en pianist Jarmo Savolainen.


In 2001 wordt Vloeimans de Boy Edgar Prijs toegekend, in 2002 de Bird Award van het North Sea Jazz Festival. Ook de cd’s VoizNoiz 3 (met Michel Banabila, 2003) Summersault (met Fugimundi, 2006) en Gatecrashin’ (met Gatecrash, 2007) winnen een Edison. In 2011 ontvangt Eric Vloeimans de Gouden Notenkraker, en in 2016 de Prins Bernhard Cultuurfonds Noord Brabant Muziekprijs.

Vanuit zijn brede belangstelling heeft Vloeimans samengewerkt met artiesten uit andere muzikale werelden. Op popgebied zijn dat onder anderen Fay Lovsky, Doe Maar, Spinvis, Jan Akkerman en trompettist Kyteman (Colin Benders). Kytecrash, de combinatie van diens hiphop-band en Gatecrash, leidde in 2011 tot succesvolle optredens en een gelijknamige cd.

In de wereldmuzieksector was de trompettist betrokken bij samenwerkingen met flamenco-gitarist Eric Vaarzon Morel, Latin-pianist Ramón Valle en het door fado geïnspireerde project Pessoa van zanger/gitarist Fernando Lameirinhas.

Vloeimans heeft als solist opgetreden met klassieke ensembles als het Matangi Quartet, het Calefax Rietkwintet, het Metropole Orkest, het Gelders Orkest, het Limburgs Symfonie Orkest, de Holland Baroque, het Rotterdams Philharmonisch Orkest, het Residentie Orkest, en het Koninklijke Concertgebouw Orkest.


In 2011 ging zijn eerste trompetconcert, Evensong, georkestreerd door Martin Fondse, in première met het Limburgs Symfonie Orkest. Het werd later op cd gezet met het Nederlands Symfonie Orkest. Eric Vloeimans was artistiek leider van het Nederlands Jeugd Jazz Orkest 2013. In 2014 speelde hij het Koningsconcert voor Koning Willem Alexander en Koningin Maxima, was hij hoofdartiest van de Nationale Taptoe, en speelde hij met Oliver's Cinema 15 concerten in de Verenigde Staten. In seizoen 2015/2016 trok de trompettist langs diverse podia in Europa met harpist Remy van Kesteren. In 2018 was hij op tournee met de Syrische klarinettist Kinan Azmeh, waarbij hun album Levanter werd gepresenteerd. Later dat jaar was de Argentijnse pianist Juan Pablo Dobal zijn concertpartner in Nederland. Hun cd Viento Zonda kreeg laaiende recensies.

In november 2015 publiceerde Vloeimans zijn meespeelboek Horn of Plenty (V-Flow edition); het tweede deel volgde in november 2019. Hij coacht bigbands en harmonie- en fanfareorkesten en is actief als dirigent, arrangeur en componist. In 2016, 2017 en 2018 werd hij gevraagd als docent bij de befaamde zomerschool van Dartington, Engeland.

In het najaar 2019 toerde Eric wederom met Oliver's Cinema, en voor de lente 2020 staat een nieuwe ronde langs de podia gepland met Gatecrash. Daarbuiten zijn er nog optredens met het Zeeuws Orkest, met diverse harmonie- en fanfareorkesten en ook met de funky bigband Licks & Brains.


In de loop der jaren is Eric Vloeimans ook een Bekende Nederlander geworden. Hij was regelmatig te zien in De Wereld Draait Door, Vrije Geluiden en in diverse cultuur- en amusementsprogramma’s. Het maakt eens te meer duidelijk hoe hij het hierboven genoemde motto in de praktijk brengt.

Eric Vloeimans speelt een Hub van Laar-trompet.

Maart 2020

 

Voor persfoto's en biografie in Word, klik hier

nl